Поврзаноста на луѓето со природата се намалила за повеќе од 60% од 1800 година, што речиси точно го одразува и исчезнувањето на зборови поврзани со природата, како „река“, „мувла“ и „цветење“ од книгите, покажува студија.
Компјутерско моделирање предвидува дека нивото на поврзаност со природата ќе продолжи да се намалува, освен ако не се направат темелни политички и општествени промени – при што запознавањето на децата со природата од најмала возраст и радикалното озеленување на урбаните средини се најделотворните мерки, пренесува Гардијан.
Студијата на Мајлс Ричардсон, професор за поврзаност со природата на Универзитетот во Дарби, прецизно го следи губењето на природата од животите на луѓето во изминатите 220 години, користејќи податоци за урбанизацијата, исчезнувањето на дивиот свет во соседствата и, особено, фактот дека родителите повеќе не ја пренесуваат поврзаноста со природата на своите деца.
Во истражувањето, објавено во списанието Earth, Ричардсон го идентификувал и исчезнувањето на зборови поврзани со природата од книгите во периодот меѓу 1800 и 2020 година, кое достигнало врв со пад од 60,6% во 1990 година.
Моделирањето предвидува континуирано „истребување на искуството“, при што идните генерации ќе продолжат да ја губат свесноста за природата, бидејќи таа повеќе не е присутна во сè погусто изградените населби, а родителите веќе не пренесуваат „насока“ кон природниот свет. Други студии откриле дека поврзаноста на родителите со природата е најсилен показател дали едно дете ќе развие блискост со природата.
„Поврзаноста со природата денес се смета за клучна коренита причина на еколошката криза,“ вели Ричардсон. „Таа е од витално значење и за нашето ментално здравје. Ја обединува добросостојбата на луѓето и природата. Потребна е трансформативна промена ако сакаме да го промениме односот на општеството кон природата.“
Ричардсон вели дека, кога тестирал различни политички и урбани еколошки промени во моделот, бил изненаден од тоа колку големи промени се потребни за да се преобрати губењето на поврзаноста со природата.
Зголемувањето на биодиверзитетни зелени површини во град за 30% може да изгледа како радикален позитивен напредок за дивиот свет и за луѓето, но според студијата, на еден град можеби му е потребно да биде 10 пати позелен за навистина да се спречи падот на поврзаноста со природата.
Ричардсон објаснува дека програмите на добротворни организации – на пример, #30DaysWild на Wildlife Trusts – сè уште се важни за подобрување на менталното здравје, но според моделот, тие не го запираат генерациското губење на поврзаноста.
Поефективни, според студијата, се мерките што внесуваат свест и поврзаност со природата кај малите деца и семејствата, како „шумски“ училишта и градинките.
Ричардсон додава дека обемот на општествените промени потребни за повторно воспоставување на поврзаноста со природата можеби не е толку застрашувачки колку што изгледа, бидејќи почетната состојба сега е многу ниска.
Една студија покажала дека луѓето во Шефилд во просек поминувале само четири минути и 36 секунди дневно во природни простори.
„Зголемете го тоа за (фактор од) 10, и луѓето би поминувале 40 минути надвор секој ден – тоа можеби би било доволно,“ вели Ричардсон. „Работата со семејствата и родителите за да се вклучат децата во природата, со вистински фокус на таа генерациска преносливост, е клучна. Веќе има многу фокус на поврзување на децата со природата, но јас претпочитам да кажам – не ги исклучувајте од неа. Новороденче денес е исто како новороденче во 1800 година. Децата се фасцинирани од природниот свет. Важно е тоа да се одржи низ целото нивно детство и школување, заедно со урбаното озеленување. Веќе има политики што почнуваат да го прават тоа, но мора да размислуваме во трансформативни размери – не за 30%, туку за 1.000%.“
Интересно, можеби постои надеж за културен пресврт. Ричардсон бил изненаден кога открил дека зборовите поврзани со природата во книгите повторно се зголемуваат – со падот што се намалил од 60,6% меѓу 1800 и 1990 година на 52,4% денес.
„Дали тоа е вистинска еко-свесност? Дали е британскиот тренд на пишување за природата? Дали е ‘вистинско’ или само артефакт од податоците? Не знам,“ вели Ричардсон. „Исто така, последниве децении има зголемен интерес за духовност, што можеби одразува враќање на луѓето кон природата.“, пренесува Гардијан.
