Кристијан Трипе, автор на коментарот
Фото: Дојче веле
Добра вест е дека не избувна Трета светска војна. Но, лошата вест е што ништо нема да се подобри во Сирија по воздушните напади на западните сили, пишува Кристијан Трипе во колумна за „Дојче веле“.
Ќе помине време пред да дознаеме колку светот во средината на април 2018 година бил близу до избувнување на војна меѓу две нуклеарни сили, САД и Русија. Засега, изгледа дека САД, Велика Британија и Франција се воздржани и оти своите напади ги ограничија на цели во Сирија кои се поврзуваат со производство и со складирање на хемиско оружје. Со оглед на тоа дека е тешко да се добие јасна слика за она што се случува во Сирија, а претплазливоста е неопходна во какви било извештаи, се чини, според достапните информации, дека практично нема цивилни жртви.
Нова воена реалност
Во последните неколку дена постојано се повлекуваа паралели со кризата на Куба и со конфликтот меѓу САД и Русија во 1962 година.
Гледајќи ги изјавите кои беа дадени во јавноста, се чини дека светот се вратил назад – барем според лудите твитови на Доналд Трамп и големите закани што ги направија руските официјални лица. Но, тогаш беше прашање на одржување на примарноста на политиката врз воените генерали и на менталитетот „д-р Стрејнџлов” од Кубрикеск на двете страни. Ова беше успешно пред 56 години и кризата остана политичка.
Сепак, сега, во изминатите денови пред воздушните напади на Сирија, предупредувања имаше и на двете страни на Атлантикот, кои понекогаш звучеа како вознемирени молитви: Се надевам дека рационалноста на војската ќе преовладува овој пат. Рационалноста и стручноста на воените генерали наспроти незнаењето и безмилоста на политичарите – треба да имате посебен вид политички хумор за да го сметате тоа за смешно.
Внимателен избор на цели
Колку за потсетување: во моментов има неколку илјади руски војници во Сирија, кои се борат на страната на војската на Асад. Пред два месеци, руски платеници беа убиени по воздухопловните сили на САД во северна Сирија. Ова не доведе до криза. Коалицијата предводена од САД против „исламската држава” функционира во северна Сирија. Овој пат, целите на воздушните напади беа избрани за да се избегне погодување на кој било руски војник.
Дијалогот меѓу американското и руското воено раководство се чини дека е стабилен. Експертите извесно време кажуваа дека постоечката прилично доверлива и професионална размена меѓу високи луѓе во униформи од двете страни не настрада – и покрај конфликтот на Истокот и Западот.
Сирија е можеби најсложениот театар на војната во историјата. Повторно и повторно, трупите чии земји се или се уште сојузници, или политички длабоко непријателски, се нашле во конфликт на сириската почва. Интервенцијата на Русија на страната на Асад и сирискиот сојуз со Иран одлучија за крајниот исход од сириската граѓанска војна. Таканаречените одмазднички штрајкови на трите западни сили нема да направат ништо за да го променат ова. Сепак, ова не значи дека тие се бесмислени.
Воздушните напади имаат јасна порака
Вашингтон, Лондон и Париз направија две работи да бидат јасни со воздушни напади: прво, употребата на забранети оружје за масовно уништување не поминува без последици, а како второ, циничното негирање и прикривање на воените злосторства е неприфатливо – без разлика кој е вклучен или во моментов работи на пропагандната машина. Покрај тоа, западните сили не сакаат туку-така да ја напуштат оваа геополитичка област, и покрај нивната неодамнешна историја на погрешна, нејасна и непостојана политика во оваа област. Средниот Исток се соочува со реструктуирање за кое не треба да се одлучува само во Москва и Техеран. Ова е двојната порака за нападите врз хемиските фабрики на Асад.
И на крај, треба да се спомене дека САД не дејствувал сам, туку во соработка со Франција и Велика Британија – во воена алијанса, но исто така во тесна политичка координација. Таквиот договор, кој доаѓа во втората година од претседателството на Доналд Трамп, веројатно е единствената несомнено добра вест оваа сабота.