„Да, тешко чекориме, но целта сепак ја постигнуваме“. Вака гласи слоганот со кој лицата со параплегија денеска маршираа низ Скопје за да ја изразат својата болка и секојдневната борба.
Миновски Гоце е еден од учесниците на маршот, кој движејќи се со својата инвалидска количка од Порта Македонија до Домот на хуманитарни организации „Даре Џамбаз“, вели дека тешко е да се живее со ваква состојба.
„На самава улица не можам да се качам, немам пристап за да дојдам до тротоар и да се движам по него“, забележа тој.
„За да се качиш, мора некој да ти помогне. Пак мора човек да ти помогне. И да сакаш сам, не можеш“, вели Миновски, кој е и претседател на Огранокот параплегија на мобилност Скопје.
Параплегија е оштетување на моторна или сензорна функција на долните екстремитети чие оштетување често настанува поради повреда на рбетниот мозок и која влијае на елементите на нервниот канал. Луѓето кои живеат со оваа состојба најчесто се зависни од инвалидски колички, одалки, штаки и кревети. Токму поради ова, овие лица бараат поголемо внимание од институциите и заедницата со цел да имаат подостоинствен живот.
„Ние не бараме многу во животот, туку животот од нас бара многу повеќе“, смета Миновски.
Според Бранимир Јовановски, претседател на Националниот сојуз на лица со телесен инвалидитет мобилност Македонија, потребите на овие лица пред сè зависат од архитектонските бариери низ градот.
„Можности за самостојно и независно движење, она што всушност човекот го прави човек и му дава можност сам да го живее својот живот, на начин на кој ќе го избере“, вели тој.
„Денеска сме сведоци на бројни високорамници на тротоарите, на непостоење на рампи кај институциите, на неадаптираните тоалети во самите институции, кои се сериозен фактор кој ги лимитира овие луѓе“, забележува Јовановски.
Мобилност Македонија веќе осум месеци е во преговори со Фондот за здравствено осигурување, обидувакќи се во правилникот да се вметнат софистицирани делови на протези и хидраулични зглобови и лесни колички кои ќе им го олеснат животот на лицата со параплегија.
„Количките кои сега ги добиваат се и неквалитетни и со неможност да траат 60 месеци како што е предвидено во правилникот и со дизајн кој навистина не заслужува почит“, вели Јовановски.
Тој очекува дека овие луѓе конечно ќе го видат светлото на денот и ќе се поочитуваат нивните права. Во нивното здружение членуваат речиси 200 граѓани кои ја имаат истата состојба.
Емилија Петреска