Американските регистарски таблички станаа алуминиумски уметнички дела и нивното собирање никогаш не било попопуларно.
На една тивка улица во Арлингтон, Вирџинија, еден човек го собра целиот свет во неговата гаража.
На еден ѕид, сите 50 држави на Америка. До нив, сите 13 провинции и територии на Канада.
Повеќето од Мексико се наоѓаат над вратата на гаражата, додека друг ѕид е запечатен од континент до континент: Црна Гора од едната страна, Микронезија на другата.
Ендрју Панг поминал 40 години во собирање регистарски таблички, и секое парче метал кажува приказна.
Ендрју има „помеѓу 7.000 и 8.000 таблички“. Тој ги добил своите први на возраст од седум години додека растел во Вирџинија.
„Мојот пријател и сосед на другата страна од улицата беше од Луизијана, и тој се враќаше секое лето”, вели Ендрју.
„Едно лето му реков, донеси ми нешто од Луизијана. Тој одлучи да ми донесе регистарски таблички од автомобилот на неговиот дедо.”
Ендрју се посветил на собирањето таблички и „развил интерес за други земји, географија, мапи”.
Кога Луизијана слетала во неговиот скут, тој одлучил да почне да собира. „Мислев дека секој собира поштенски марки”, вели тој. „Ова беше малку поинакво”.
До времето кога Ендрју имал 12 години, успеал да собере таблички од сите 50 држави. Неговиот следен предизвик бил собирање таблички од Вирџинија, од секоја година што биле издадени, а Вирџинија издава таблички од 1906 година.
„Ми требаа 25 години да завршам”, вели Ендрју.
Тој го нашол исчезнатото парче сложувалка кога една жена во Фредериксбург, Вирџинија, ја продала колекцијата на својот починат сопруг. Тој купил десетина таблички – вклучувајќи ја и 1906 година за „околу 4.000 долари”.
По завршувањето на сетот таблички од Вирџинија, Ендрју започнал да бара нови светови за освојување. Или нови држави, барем.
Тој поминал четири години во Тексас и го завршил своето трчање. Тој сега сака сет од сите 50 држави, плус округот Колумбија, но признава дека ќе биде потребно време.
„Јас сум многу блиску до Вашингтон, Мериленд, Северна Дакота”, вели тој. „Но, јас особено се фокусирав на квалитетот (состојбата на плочата). Можев да завршам многу (работa) ако земав се”.
Кога Ендрју почнал да собира таблички, неговото хоби се сметало за „чудно”, вели тој. Но, две работи го промениле тоа: интернетот и трендот за шарени, добро дизајнирани таблички.
„Многу од табличките во старите времиња беа многу, многу здодевни”, вели тој. „Во тоа време нивната единствена цел беше за идентификација: две бои, без слики, без дизајни.
„Со неколку значајни исклучоци, првиот вистински напредок во поинтересна графика беше 1976 година за САД, (200-годишнината од Декларацијата за независност).
„Во тоа време, неколку држави понудија специфични таблички за сите”.
Следниот фактор, вели Ендрју, бил во 1986 година. По несреќата на вселенскиот шатл Челинџер, Флорида издаде плоча со дизајн на ракети за да собере средства за Меморијалната фондација за астронаути.
Државите почнаа да го реализираат потенцијалот на табличките, а започна ерата на посветол, препознатлив дизајн. На пример, плочите во Орегон имаат ела. Северна Дакота има бизони. Флорида има два портокали.
Ефектот, кога се вози на американски патишта, е двоен. Од една страна, земјата изгледа огромна: не е невообичаено во Вашингтон да се видат таблички од Калифорнија, на пример 3.000 милји далеку.
Од друга страна, земјата ја чини помала, поинтересна и повеќе обединета: еј, види, има некој од Мејн, или Мичиген или Монтана. Ние сме сите Американци тука“.
И покрај тоа што ѕидовите се покриени со таблички, дали Ендрју сѐ уште гледа на секој заден браник што минува?
„Јас сум слаб на тоа”, признава тој.
„Само вчера видов возило од Порторико, а тоа е сосема невообичаено. Во оваа област [во близина на Вашингтон] барам дипломатски таблички.
А што вели неговата сопруга за сето тоа?
„Мојата сопруга е помалку хобист од мене”, вели Андреј, смеејќи се.
„Иако таа разбра и живее со тоа…таа не го прифаќа баш”.